گاهى تو...
گاهى یاد تو...
گاهى غم تو...
آخر این "تو" کار مرا تمام میکند....

^

سرجیو راموس نیز از عملکرد داوری در بازی رفت نیمه نهایی چمپیونزلیگ برابر رئال و بارسا

انتقاد کرد

رئال مادرید یکی از باشگاه های مشهور و موفق در جهان است.

با 9 قهرمانی اروپا و 30 قهرمانی که در کلکسیون افتخارات خود می بیند با بیشترین رای از نظر فیفا بهترین تیم در قرن 20 شد. تشکیلات این باشگاه خیلی پیچیده است.

فوتبال در پایتخت اسپانیا توسط استادان و دانشجویان و جمعی از افراد دانشگاه Oxbridge معرفی و موسسه ای برای فوتبال شبیه فدراسیون های امروزی در سال 1895 شکل گرفت.

در سال 1900 باشگاه جدید فوتبالی در مادرید و اسپانیول شکل گرفت. بعد از جدا شدن اسپانیول بار دیگر نتیجه شکل گرفتن تیم Sociedad Madrid FC شد. این باشگاه پس از سه بار تغییر و تحول و پیشرفت بالاخره با نام باشگاه فوتبال رئال مادرید (Real Madrid Club) ثبت شد. انتخاب رنگ پیراهن برای آنها مشکل نبود و به دلیل نفوذ انگلیسی هایی که در آن جا نقش داشتند رنگ سفید را برای تیم خود انتخاب کردند. بعد از گذشت سال ها در لیگ بین المللی ، وقتی که رئال 4 قهرمانی (جام حذفی)del Rey"s را ، داشت مادرید صاحب دو قهرمانی در دهه 1930 شد. اما بعد از آن دو جام مادرید دو دهه صبر کرد تا دوباره برای قهرمانی راهی پیدا کند.

در پایان ان ها تصمیم گرفتند که در تیمشان تحول ایجاد کنند و چهره تیم را عوض کردند و به تیمی مدرن برای همیشه تبدیل کردند. با بازیکن هایی مانند Alfredo Di Stéfano, Ferenc Puskás, Francisco Gento, Hector Rial, Raymond Kopa, José Santamaria در دهه 1950 موفقیت های این تیم دوباره آغاز شد.

آنها با اوردن جام به خانه در سال های 1957/58 ,1956/57 ,1954/55 ,1953/54 شاهد موفقیت خود در تغییر چهره تیمشان بودند.

در اولین بازی فینال در اروپا رئال به پیروزی 4 بر 3 دست یافت.

4 قهرمانی رئال و برگزاری جشن های قهرمانی این تیم را به اوج رساند. از جمله این موفقیت های می توان به برد 7 بر 3 رئال مقابل انتراخت فرانکفورت در ورزشگاه Hampden Park در کشور استکاتلند در سال 1960 اشاره کرد.

در دهه 1960 سرنوشت زئال عوض شد. رئال رتبه ای بهتر از 8 در باشگاه های اسپانیا پیدا نکرد. تا زمانی که دوباره به لیگ اروپا رفت و در مقابل FK Partizan در سال 1966 به پیروزی دست یافت.

دهه بعد یعنی دهه 1970 برای رئال با موفقیت در سال های 1972, "75, "76, 78, 79 , 80 همراه بود.

رئال 5 قهرمانی پیاپی خود از سال 1986 تا سال 1990 را مدیون 5 ستاره مشهور خود به نام های Emilio Butragueño (el Buitre), Manolo Sanchís, Martín Vazquéz, Míchel Pardeza , Miguel Pardeza است.

نیمه اول دهه 1990 رئال صاحب 2 قهرمانی لیگ و یک قهرمانی جام حذفی شد. قهرمانی های رئال در این قرن با پیروزی بر یوونتوس در سال 1998 که باعث قهرمانی رئال در اروپا شد به پایان رسید.

این پیروزی ها باعث نشد که مدیر باشگاه Lorenzo Sanz بتواند جای خود را حفظ کند.

وقتی وی از کار برکنار شد یک نجیب زاده به رای هیئت مدیره به نام Florentino Pérez سر کار امد. Florentino Pérez با پشت گرمی هایی که از نظر سیاسی داشت دست به تقویت تیم زد و باعث بازگشت دوباره موفقیت به رئال شد. اولین خرید Pérez که یکی از شارژ های وی به تیم به شمار می رفت Luis Figo از تیم رقیب یعنی بارسلونا بود. این تقویت ها از سوی مدیر باشگاه باعث دومین قهرمانی اروپا در سه سال شد. که دومین قهرمانی با پیروزی بر والنسیا در پاریس حاصل شد. با اضافه شدن زیدان Zinedine Zidane تیم قوی تر شد تا سیاسیت مدیر باشگاه یعنی گرفتن ستاره ها و همزمان بازی دادن به جوانان که به نام زیدان ها و پاون ها ("los Zidanes y los Pavónes") با گرفتن هافبک خوش تیپ فرانسوی و دفاع جوانی به نام پاون معروف شده بود ، به انجام برسد.

این اقدامات باعث شد که رئال به عنوان بهترین تیم قرن 20 انتخاب شود.

نهمین قهرمانی رئال در باشگاه های اروپا که با گل دیدنی زیدان با تیم بایرلورکزن در ورزشگاه Hampden Park همراه بود باعث سر بلندی این تیم اسپانیایی شد.

سال بعد رئال فقط قهرمان اسپانیا شد که این موضوع باعث اخزاج مربی این تیم یعنی Vicente del Bosque شد و در همان سال بیش از 16 بازیکنان رئال مجوز ترک ایم تیم را گرفتند.

در این هنگام درها برای امدن بکهام (David Beckham) باز شد که این بازیکن با سر و صدای زیاد تبلیغاتی وارد مادرید شد. با امدن بکهام موج جدیدی از بر رئال حاکم شد و در زمینه تبلیغات فوتبالی نبظ بازار را در دست گرفت. به دلایل فراوان تیم رنج های زیادی را تحمل کرد و 3 سال را بدون قهرمانی پشت سر گذاشت. مربیان زیادی آمدن و رفتن ، بازیکنان زیادی هم جذب تیم شدند اما هیچ یک نتوانست تیم را از بحران خارج سازد.

بالاخره در اوایل سال 2006 پرز (Pérez) از سمت خود کناره گیری کرد تا راه را برای آمدن مدیر جدید در تابستان را هموار کند. سرانجام در جولای Ramón Calderón که عضو هیئت مدیریتی Florentino Pérez نیز بود با قول های فراوانی که داده بود با رای اکثریت به عنوان مدیر جدید انتخاب شد. با آمدن Fabio Capello به عنوان مربی مشغول به کار شد سرانجام باعث قهرمانی رئال در لیگ اسپانیا پس از 5 سال بدون قهرمانی همراه شد اما باز مدیران رئال نامهربانی کردند و Fabio Capello را کنار گذاشتند و برن شوستر آلمانی را جایگزین وی کردند. در این فصل رئال خالی از بازیکنان ستاره مانند زیدان، بکهام ، کارلوس و رنالدو است.

توماس رونکرو، کارشناس آس نگاهی به آخرین الکلاسیکو داشته و به مسائلی همچون یوفا، داوری ها و آینده رئال مادرید پرداخته است

هنر پلاتینی + هنر ویار

حالا می فهمید که ما خبرنگاران آس، هفت سال است که به چه چیزی گلایه می کنیم. یوفا (که ویار هم در آن مشغول به کار است) فعلا برنامه اش این است که بارسا برنده شود و به همین علت چاره ای به جز کنار زدن رئال مادرید نبود. حالا تیکی - تاکا تبدیل به تیکی - تقلب شده است. مشکل این است که همان طور که می خواهند که جام ها را دو دستی تقدیمشان کنند، پلاتینی و پروژه مخالفت با دوربینی شدن داوری هایش، هم می خواهند به جهان اثبات کنند که پایان عدالت چه معنایی دارد. در شبی که هیگوائین یک گل عالی و سالم به ثمر رساند تا با توجه به زمان باقی مانده امید به تیم برگردد، ده بلیکر در یک اقدام عجیب خطای کریستیانو را اعلام کرد (در حالی که پیکه از پشت هلش داده بود). تا امید میلیون ها هوادار رئال مادرید را نا امید کند. مردود کردن این گل به معنای کتمان یک حقیقت آشکار بود، حقیقت آشکاری که می گوید بارسا هر کاری بخواهد می کند و در این راه دست های زیادی هم از آنها حمایت می کنند. این مردود کردن، به مثابه نشان دادن یک قانون جدید در فوتبال جهان از سوی بارسلونا بود: هر جا که نیاز است، تئاتر بازی کنید! درست است که بارسلونا بازیکن بزرگی همچون مسی و ده بازیکن دیگر مثل پویول، ژاوی و مسی را دارد اما مطمئنا خودشان وقتی راه رسیدنشان به فینال را آنالیز کنند، شرمنده می شوند.

قانون بارسلونا

برای پدرم تاسف می خورم که اکنون هشتاد ساله است و متاسفانه نمی تواند که فوتبال واقعی و بدون دروغ و کلک را ببیند. بچه های کوچک تر هم کم کم عادت کرده اند. برای آنها یقین شده که دو نوع قانون وجود دارد، یکی برای بارسلونا و دیگری برای بقیه تیمها، پس بهتر است که قید رقابت را بزنی و روی چیز دیگری تمرکز کنی. اما حالت نوبت فلورنتینوست که کمی صدایش را بالا ببرد و به این وضعیت اعتراض کند. رئال مادرید نباید به این شکل باشد، این درست نیست...

ناکامی برابر تیم یازده نفره

مطمئنا این بازی ها به گواردیولا فهماند که یک جای کار تیمش می لنگد. پس از چهار الکلاسیکو، بارسا نتوانست که تیم یازده نفره رئال مادرید را ببرد و تنها زمانی که تعداد بازیکنان رئال کمتر شد دست به کاری زدند. در شب گذشته نیز که تئاتر بازیکنان بارسلونا تعلیق شده بود و کولینای بزرگ نیز در جایگاه ویژه حضور یافته بود، داور بلژیکی بازیکنی را اخراج نکرد. البته او به هر حال یک گل سالم رئال را مردود کرد تا حسن ختام جالبی باشد برای وداعش از قضاوت. مثل اوربو، بوسکا، فریسک، اشتارک و ... نفرات دیگری که پیش رو هستند. در سال 2006 در مرحله نیمه نهایی هم گل سالم شوجنگو را مردود کردند تا بارسلونا به فینال پاریس برسد و میلان حذف شود. در فینال برابر آرسنال، اتوو روی یک صحنه افساید گل تساوی را به ثمر رساند. در واقع دومین قهرمانی چمپیونزلیگ بارسلونا حاصل حمایت همه جانبه داوری ها بود. سومی هم در سال 2009 به دست اوربویی بدست آمد که همه هنوز آن قضاوت کذایی از یادشان نرفته است. بعد از ان بود که بچه های کوچک تر با خود پرسیدند: "این واقعا همان تیمی است که فوتبالش با عظمت یاد می شود؟"

تشویق قهرمانانه
1200 هوادار رئال مادرید در نیوکمپ با همه وجود تیم را تشویق کردند. هر چند که به شدت مورد بی احترامی قرار گرفتند و حتی به آنها آتش هم پرت شد. البته خیلی ها هم نتوانستند بلیط پیدا کنند و وارد استادیوم شوند. به هر حال باید سپاسگزار آنها بود...

آینده سفید!
بیش از همه به رئال مادریدی بودن خودم افتخار می کنم. چنین شبهایی ما را قدرتمند تر می کنند، زنده باد رئال مادرید!