توماس رونکرو، کارشناس آس نگاهی به آخرین الکلاسیکو داشته و به مسائلی همچون یوفا، داوری ها و آینده رئال مادرید پرداخته است

هنر پلاتینی + هنر ویار

حالا می فهمید که ما خبرنگاران آس، هفت سال است که به چه چیزی گلایه می کنیم. یوفا (که ویار هم در آن مشغول به کار است) فعلا برنامه اش این است که بارسا برنده شود و به همین علت چاره ای به جز کنار زدن رئال مادرید نبود. حالا تیکی - تاکا تبدیل به تیکی - تقلب شده است. مشکل این است که همان طور که می خواهند که جام ها را دو دستی تقدیمشان کنند، پلاتینی و پروژه مخالفت با دوربینی شدن داوری هایش، هم می خواهند به جهان اثبات کنند که پایان عدالت چه معنایی دارد. در شبی که هیگوائین یک گل عالی و سالم به ثمر رساند تا با توجه به زمان باقی مانده امید به تیم برگردد، ده بلیکر در یک اقدام عجیب خطای کریستیانو را اعلام کرد (در حالی که پیکه از پشت هلش داده بود). تا امید میلیون ها هوادار رئال مادرید را نا امید کند. مردود کردن این گل به معنای کتمان یک حقیقت آشکار بود، حقیقت آشکاری که می گوید بارسا هر کاری بخواهد می کند و در این راه دست های زیادی هم از آنها حمایت می کنند. این مردود کردن، به مثابه نشان دادن یک قانون جدید در فوتبال جهان از سوی بارسلونا بود: هر جا که نیاز است، تئاتر بازی کنید! درست است که بارسلونا بازیکن بزرگی همچون مسی و ده بازیکن دیگر مثل پویول، ژاوی و مسی را دارد اما مطمئنا خودشان وقتی راه رسیدنشان به فینال را آنالیز کنند، شرمنده می شوند.

قانون بارسلونا

برای پدرم تاسف می خورم که اکنون هشتاد ساله است و متاسفانه نمی تواند که فوتبال واقعی و بدون دروغ و کلک را ببیند. بچه های کوچک تر هم کم کم عادت کرده اند. برای آنها یقین شده که دو نوع قانون وجود دارد، یکی برای بارسلونا و دیگری برای بقیه تیمها، پس بهتر است که قید رقابت را بزنی و روی چیز دیگری تمرکز کنی. اما حالت نوبت فلورنتینوست که کمی صدایش را بالا ببرد و به این وضعیت اعتراض کند. رئال مادرید نباید به این شکل باشد، این درست نیست...

ناکامی برابر تیم یازده نفره

مطمئنا این بازی ها به گواردیولا فهماند که یک جای کار تیمش می لنگد. پس از چهار الکلاسیکو، بارسا نتوانست که تیم یازده نفره رئال مادرید را ببرد و تنها زمانی که تعداد بازیکنان رئال کمتر شد دست به کاری زدند. در شب گذشته نیز که تئاتر بازیکنان بارسلونا تعلیق شده بود و کولینای بزرگ نیز در جایگاه ویژه حضور یافته بود، داور بلژیکی بازیکنی را اخراج نکرد. البته او به هر حال یک گل سالم رئال را مردود کرد تا حسن ختام جالبی باشد برای وداعش از قضاوت. مثل اوربو، بوسکا، فریسک، اشتارک و ... نفرات دیگری که پیش رو هستند. در سال 2006 در مرحله نیمه نهایی هم گل سالم شوجنگو را مردود کردند تا بارسلونا به فینال پاریس برسد و میلان حذف شود. در فینال برابر آرسنال، اتوو روی یک صحنه افساید گل تساوی را به ثمر رساند. در واقع دومین قهرمانی چمپیونزلیگ بارسلونا حاصل حمایت همه جانبه داوری ها بود. سومی هم در سال 2009 به دست اوربویی بدست آمد که همه هنوز آن قضاوت کذایی از یادشان نرفته است. بعد از ان بود که بچه های کوچک تر با خود پرسیدند: "این واقعا همان تیمی است که فوتبالش با عظمت یاد می شود؟"

تشویق قهرمانانه
1200 هوادار رئال مادرید در نیوکمپ با همه وجود تیم را تشویق کردند. هر چند که به شدت مورد بی احترامی قرار گرفتند و حتی به آنها آتش هم پرت شد. البته خیلی ها هم نتوانستند بلیط پیدا کنند و وارد استادیوم شوند. به هر حال باید سپاسگزار آنها بود...

آینده سفید!
بیش از همه به رئال مادریدی بودن خودم افتخار می کنم. چنین شبهایی ما را قدرتمند تر می کنند، زنده باد رئال مادرید!